زیتون

...تو ریختــــی عسل ناب را بـــه کندوهابه رنگ و بوی تو آغشته اند شب بوهاشبی به دست تو موگیر از سرم وا شدو روی شانه ی من ریخت موج گیسوهاتو موی ریخته بر شانه را کنار زدیو صبح سر زد از لابلای شب بوهاو ساقه ها همه از برگ ها برهنه شدندو پیش هـــم کــــــه نشستند آلبالوها_تو مثل باد شدی؛ گردباد ... و می پیچیدصدای خنده ی خلخــالها، النگــــــــوهاو دستهای تو تالاب انزلی شد و ...بعد،رهـــــا شدند در آرامش تنت قــــــــوها***شبیه لنج رها روی ماسه هایی و بازچقدر خاطـــره دارند از تو جاشــــوهاتو نیستی و دلم چکه چکه خون شده استمکیده اند مـرا قطــــره قطـــــــره زالـــــوهــا«فروغ» نیستم و بی تو خسته ام کرده ست«جدال روز و شب فــــرش هـــــا و جارو ها»شنیده ام که به جنگل قدم گذاشته ایپلنگ وحشی من! خوش به حال آهوها... زیتون...

...همایِ اوجِ سعادت به دامِ ما افتداگر تو را گذری بر مُقام ما افتدحباب وار براندازم از نشاط کلاهاگر ز رویِ تو عکسی به جامِ ما افتدشبی که ماهِ مراد از افق شود طالعبُوَد که پرتوِ نوری به بامِ ما افتدبه بارگاهِ تو چون باد را نباشد بارکی اتفاقِ مجالِ سلامِ ما افتد؟چو جان فدای لبش شد خیال می‌بستمکه قطره‌ای ز زلالش به کامِ ما افتدخیالِ زلفِ تو گفتا که جان وسیله مسازکز این شکار، فراوان به دامِ ما افتدبه ناامیدی از این در مرو، بزن فالیبُوَد که قرعهٔ دولت به نامِ ما افتدز خاکِ کوی تو هر گَه که دَم زند حافظنسیمِ گلشن جان در مشامِ ما افتد... زیتون...

...سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویمکه من نسیم حیات از پیاله می‌جویمعبوس زهد به وجه خمار ننشیندمرید خرقه دردی کشان خوش خویمشدم فسانه به سرگشتگی و ابروی دوستکشید در خم چوگان خویش چون گویمگرم نه پیر مغان در به روی بگشایدکدام در بزنم چاره از کجا جویممکن در این چمنم سرزنش به خودروییچنان که پرورشم می‌دهند می‌رویمتو خانقاه و خرابات در میانه مبینخدا گواه که هر جا که هست با اویمغبار راه طلب کیمیای بهروزیستغلام دولت آن خاک عنبرین بویمز شوق نرگس مست بلندبالاییچو لاله با قدح افتاده بر لب جویمبیار می که به فتوی حافظ از دل پاکغبار زرق به فیض قدح فروشویم... زیتون...